علائم ترنس بودن در کودکان

نارسایی جنسیتی کودکی یا اختلال هویت جنسی در دوران کودکی تشخیصی است که توسط روانشناسان و پزشکان برای توصیف کودکانی که با جنسیت تعیین شده در بدو تولد دچار نارسایی جنسیتی می شوند، استفاده می شود.

این تشخیص در ویرایش سوم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی در سال 1980 رسمیت یافت و عمدتاً به رفتارهای ناسازگار جنسیتی اشاره دارد. این تشخیص از سال 1980 تا 2013 درا DSM باقی ماند، زمانی که با تشخیص "نارسایی جنسیتی" در ویرایش پنجم جایگزین شد، با تلاش برای کاهش انگ وابسته به واریانس جنسیتی و در عین حال حفظ تشخیص و مداخلات پزشکی مانند هورمون درمانی و جراحی

بحث و جدل پیرامون آسیب شناسی و درمان هویت و رفتارهای متقابل جنسیتی، به ویژه در کودکان، از دهه 1980 در ادبیات برجسته بوده است. طرفداران تشخیص در کودکان استدلال می کنند که مداخله درمانی به کودکان کمک می کند تا با بدن خود راحت تر باشند و می تواند از جنسیت جلوگیری کند.

اختلالات هویت در بزرگسالی مخالفان می گویند که مداخلات درمانی معادل مداخلاتی که به همجنسگرایان و لزبین ها داده می شود (با برچسب "تبدیل" یا "درمان ترمیمی") توسط انجمن روانشناسی آمریکا، انجمن روانپزشکی آمریکا، به شدت مورد تردید قرار گرفته یا غیراخلاقی اعلام شده است.انجمن آمریکایی مددکاران اجتماعی و آکادمی اطفال آمریکا

 انجمن حرفه‌ای جهانی برای سلامت تراجنسیتی‌ها گزارش می‌دهد که درمان با هدف تلاش برای تغییر هویت جنسی و بیان افراد به منظور تطابق بیشتر با جنسیت تعیین شده در بدو تولد "دیگر اخلاقی تلقی نمی‌شود"

از فرزند خود حمایت کنید

 اگر فرزند شما تغییراتی را در هویت جنسی خود بیان می کند، سعی کنید واکنش منفی نشان ندهید. او را مورد انتقاد قرار ندهید و به او نگویید که نمی خواهید در مورد آن چیزی بشنوید. در عوض، به او اجازه دهید هویت خود را با امتحان کردن فعالیت‌های جدید یا لباس پوشیدن متفاوت کشف کند. اگر در مورد آن نگران هستید، آن را با همسر یا پزشک خود در میان بگذارید. نگرانی های خود را با فرزندتان در میان نگذارید.

او را همانطور که هست دوست بدار فرزند شما احتمالاً دوران سختی را پشت سر می گذارد. مطمئن شوید که او می داند که شما او را بدون توجه به هر چیزی دوست دارید.

می‌توانید بگویید: می‌دانم که در حال گذر از تغییرات هستید. فراموش نکن که دوستت دارم.

از او حمایت کنید.

 اگر او از هنجارهای اجتماعی در مورد جنسیت خود خارج شود، ممکن است دیگران او را مسخره کنند و حتی او را مورد آزار و اذیت قرار دهند. به عنوان مثال، اگر دختر شما مانند پسرانه لباس بپوشد، ممکن است سایر کودکان او را مسخره کنند. به فرزندتان کمک کنید تا از آن مراقبت کند. به او بفهمانید که در مورد آن با معلم او یا والدین سایر فرزندان صحبت خواهید کرد.

اگر می شنوید که شخصی در مورد افراد تراجنسیتی نظر منفی می دهد، ممکن است پاسخ دهید: «این نوع اظهار نظر قابل قبول نیست. دیگر این کار را نکن.»

انتقال اجتماعی او را تشویق کنید

 انتقال اجتماعی به این معنی است که فرزند شما ممکن است به عنوان جنس مخالف زندگی کند. برای حمایت از او در تصمیماتش تلاش کنید. اگر می خواهد متفاوت لباس بپوشد، به او اجازه دهید. اگر می خواهد او را با نام دیگری صدا کنید، این انتخاب اوست.

این می تواند زمان سختی برای والدین باشد. به یاد داشته باشید، اگر برای او مهم نبود، او تصمیمی برای انجام این انتقال اجتماعی نمی‌گرفت.

مراقب علائم افسردگی یا اضطراب باشید

کودکان ترنسجندر ممکن است فشار قابل توجهی برای انطباق با یک رفتار خاص احساس کنند. به مرور زمان می تواند بسیار خسته کننده باشد. همه کودکانی که با هنجارهای جنسیت خود مطابقت ندارند بیشتر در معرض خطر مشکلات روانی هستند. اگر علائمی از این نوع مشکلات را مشاهده کردید، باید با یک درمانگر صحبت کنید. به ویژه در مورد علائم زیر هوشیار باشید.

• دوره های خواب بیش از حد؛
• کاهش یا افزایش سریع وزن؛
• عدم علاقه به فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می برد.

در مورد گزینه های پزشکی بپرسید

 کودک شما ممکن است بخواهد اقداماتی را انجام دهد تا احساس راحتی بیشتری در بدن خود داشته باشد. گزینه های پزشکی برای کمک به او طراحی شده اند، نه برای "درمان" او. درمان های هورمونی برای نوجوانان وجود دارد. در دوران بلوغ، او ممکن است داروهایی دریافت کند که ویژگی‌های جنسی جنسی طبیعی او را که در آن زمان در حال رشد است، مسدود کند. بعداً، او ممکن است برای گذراندن مراحل بلوغ جنسی که با آن هویت دارد، هورمون مصرف کند. در مورد مناسب بودن این گزینه ها با پزشک خود صحبت کنید.

زمانی که بالغ شد، در صورت تمایل می تواند تحت عمل جراحی تغییر جنسیت قرار گیرد.

مشاوره

توجه داشته باشید که بسیاری از کودکان از این جور چیزها رنج می برند.

همیشه حمایت خود را به او نشان دهید. اگر این برای کمک کافی نیست، به یک درمانگر مراجعه کنید.